KONSTYTUCJA
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Rozdział I
RZECZPOSPOLITA
Art. 1.
Rzeczpospolita Polska jest dobrem wspólnym wszystkich obywateli.
Art. 2.
Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.
Art. 3.
Rzeczpospolita Polska jest państwem jednolitym.
Art. 4.
- Władza zwierzchnia w Rzeczypospolitej Polskiej należy do Narodu.
- Naród sprawuje władzę przez swoich przedstawicieli lub bezpośrednio.
Art. 5.
Rzeczpospolita Polska strzeże niepodległości i nienaruszalności swojego terytorium, zapewnia wolności i prawa człowieka i obywatela oraz bezpieczeństwo obywateli, strzeże dziedzictwa narodowego oraz zapewnia ochronę środowiska, kierując się zasadą zrównoważonego rozwoju.
Art. 6.
- Rzeczpospolita Polska stwarza warunki upowszechniania i równego dostępu do dóbr kultury, będącej źródłem tożsamości narodu polskiego, jego trwania i rozwoju.
- Rzeczpospolita Polska udziela pomocy Polakom zamieszkałym za granicą w zachowaniu ich związków z narodowym dziedzictwem kulturalnym.
Art. 7.
Organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa.
Art. 8.
- Konstytucja jest najwyższym prawem Rzeczypospolitej Polskiej.
- Przepisy Konstytucji stosuje się bezpośrednio, chyba że Konstytucja stanowi inaczej.
TRYBUNAŁ KONSTYTUCYJNY
Art. 188.
Trybunał Konstytucyjny orzeka w sprawach:
zgodności ustaw i umów międzynarodowych z Konstytucją,
zgodności ustaw z ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi, których ratyfikacja wymagała uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie,
zgodności przepisów prawa, wydawanych przez centralne organy państwowe, z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi i ustawami,
zgodności z Konstytucją celów lub działalności partii politycznych,
skargi konstytucyjnej, o której mowa w art. 79 ust. 1.
Art. 189.
Trybunał Konstytucyjny rozstrzyga spory kompetencyjne pomiędzy centralnymi konstytucyjnymi organami państwa.
Art. 190.
Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne.
Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego w sprawach wymienionych w art. 188 podlegają niezwłocznemu ogłoszeniu w organie urzędowym, w którym akt normatywny był ogłoszony. Jeżeli akt nie był ogłoszony, orzeczenie ogłasza się w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, jednak Trybunał Konstytucyjny może określić inny termin utraty mocy obowiązującej aktu normatywnego. Termin ten nie może przekroczyć osiemnastu miesięcy, gdy chodzi o ustawę, a gdy chodzi o inny akt normatywny dwunastu miesięcy. W przypadku orzeczeń, które wiążą się z nakładami finansowymi nie przewidzianymi w ustawie budżetowej, Trybunał Konstytucyjny określa termin utraty mocy obowiązującej aktu normatywnego po zapoznaniu się z opinią Rady Ministrów.
Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą aktu normatywnego, na podstawie którego zostało wydane prawomocne orzeczenie sądowe, ostateczna decyzja administracyjna lub rozstrzygnięcie w innych sprawach, stanowi podstawę do wznowienia postępowania, uchylenia decyzji lub innego rozstrzygnięcia na zasadach i w trybie określonych w przepisach właściwych dla danego postępowania.
Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego zapadają większością głosów.
Art. 191.
Z wnioskiem w sprawach, o których mowa w art. 188, do Trybunału Konstytucyjnego wystąpić mogą:
1) Prezydent Rzeczypospolitej, Marszałek Sejmu, Marszałek Senatu, Prezes Rady Ministrów, 50 posłów, 30 senatorów, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego, Prokurator Generalny, Prezes Najwyższej Izby Kontroli, Rzecznik Praw Obywatelskich,
2) Krajowa Rada Sądownictwa w zakresie, o którym mowa w art. 186 ust. 2,
3) organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego,
4) ogólnokrajowe organy związków zawodowych oraz ogólnokrajowe władze organizacji pracodawców i organizacji zawodowych,
5) kościoły i inne związki wyznaniowe,
6) podmioty określone w art. 79 w zakresie w nim wskazanym.
Podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 3-5, mogą wystąpić z takim wnioskiem, jeżeli akt normatywny dotyczy spraw objętych ich zakresem działania.
Art. 192.
Z wnioskiem w sprawach, o których mowa w art. 189, do Trybunału Konstytucyjnego wystąpić mogą: Prezydent Rzeczypospolitej, Marszałek Sejmu, Marszałek Senatu, Prezes Rady Ministrów, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego i Prezes Najwyższej Izby Kontroli.
Art. 193.
Każdy sąd może przedstawić Trybunałowi Konstytucyjnemu pytanie prawne co do zgodności aktu normatywnego z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi lub ustawą, jeżeli od odpowiedzi na pytanie prawne zależy rozstrzygnięcie sprawy toczącej się przed sądem.
Art. 194.
Trybunał Konstytucyjny składa się z 15 sędziów, wybieranych indywidualnie przez Sejm na 9 lat spośród osób wyróżniających się wiedzą prawniczą. Ponowny wybór do składu Trybunału jest niedopuszczalny.
Prezesa i Wiceprezesa Trybunału Konstytucyjnego powołuje Prezydent Rzeczypospolitej spośród kandydatów przedstawionych przez Zgromadzenie Ogólne Sędziów Trybunału Konstytucyjnego.
Art. 195.
Sędziowie Trybunału Konstytucyjnego w sprawowaniu swojego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji.
Sędziom Trybunału Konstytucyjnego zapewnia się warunki pracy i wynagrodzenie odpowiadające godności urzędu oraz zakresowi ich obowiązków.
Sędziowie Trybunału Konstytucyjnego w okresie zajmowania stanowiska nie mogą należeć do partii politycznej, związku zawodowego ani prowadzić działalności publicznej nie dającej się pogodzić z zasadami niezależności sądów i niezawisłości sędziów.
Art. 196.
Sędzia Trybunału Konstytucyjnego nie może być, bez uprzedniej zgody Trybunału Konstytucyjnego, pociągnięty do odpowiedzialności karnej ani pozbawiony wolności. Sędzia nie może być zatrzymany lub aresztowany, z wyjątkiem ujęcia go na gorącym uczynku przestępstwa, jeżeli jego zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku postępowania. O zatrzymaniu niezwłocznie powiadamia się Prezesa Trybunału Konstytucyjnego, który może nakazać natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego.
Art. 197.
Organizację Trybunału Konstytucyjnego oraz tryb postępowania przed Trybunałem określa ustawa.
Komentując warto wiedzieć o czym się mówi.
Trybunał konstytucyjny to jedyny organ który składa się z mocno dojrzałych ludzi dostających często do późnej starości (na 9 lat) pełną bezkarność, bez zagrożenia np tak jak prezydent, czy poseł na sejm, zniesieniem immunitetu, dodatkowo nie podlegający kontroli np przez trybunał stanu, powołany bez aprobaty narodu w demokratycznych wyborach, mogący sparaliżować pracę państwa, gdy uzna to za stosowne.
Gdyby Polska miała się znaleźć pod zaborami, wystarczy aby zaborcy osadzili tam co najmniej 8 swoich sędziów, by mógł sterować Polską w sposób jaki tych 8 sędziów i kilkudziesięciu przedstawiciele zaborców w sejmie senacie lub sądownictwie zechcą.
W takiej postaci Trybunał Konstytucyjny, może bardzo łatwo stać się narzędziem opresji w stosunku do narodu, który jako suweren nie jest się go w stanie pozbyć przez zbyt długi okres czasu.
Zwłaszcza wtedy jest to groźne gdy jak obecnie naród decyduje w demokratycznych wyborach, że dotychczasowy styl rządzenia państwem należy odrzucić. W tym świetle stwierdzenia że tak odrzuceni w poprzednich wyborach posłowie poprzednio rządzących partii, jak i komuniści, którzy dziś po wymarciu ostatnich bandytów trzęsących za najpodlejszych czasów poprzedniego stulecia państwem w imieniu sowieckiego zaborcy, nie mają dziś mandatu do sejmu, będą "łączyć siły", w celu ochrony TK. Tak przynajmniej stwierdził były członek komitetu centralnego polskiej zjednoczonej partii robotniczej, która robotnicza była jedynie z nazwy Aleksander Kwaśniewski. To charakterystyczne bo i platforma obywatelska była mało obywatelska jak żadna prawie inna partia.
Należy w takim razie zapytać w czyim imieniu łączą siły ci towarzysze?
Chyba nie w imieniu narodu, który w ostatnich wyborach mandat do rządzenia wskazał tak wyraźnie jak nigdy dotąd. Warto tu przypomnieć że ani partia czerwonych bandytów w dużej części czyli partia kolegów Kwaśniewskiego którą popierali Jaruzelski i Kiszczak, który wydawał rozkazy mordowania polaków, jego rządu rzecznik prasowy Urban Jerzy który twierdził swego czasu że rząd się sam wyżywi, ani PO nigdy nie miało choćby 80% tych mandatów na sejm które obecnie ma PIS, w tym w czasie także w chwili gdy ustalano obecną konstytucję.
Wydaje się w związku z tym że nadchodzi czas na to aby obecną konstytucję zmienić. Zmieniając niejako przy okazji zapisy służące bezkarności sędziów trybunału konstytucyjnego na takich którzy nie pozwolą na przykład okradać narodu z emerytalnych oszczędności, po to aby płacić z nich na przykład odszkodowania za wojnę której nie wywołali Polacy, a co więcej w której sami byli poszkodowanymi kto wie czy nie najbardziej z wszystkich narodów świata, w stosunku do swojej liczebności. Ustalając sposób wyboru sędziów na taki, który umożliwi narodowi większy wpływ na ich działania.
Np przez zapis że na wniosek co najmniej miliona wyborców można będzie odwołać sędziów trybunału w całości poprzez referendum. Oczywiście w takiej sytuacji frekwencja nie może mieć najmniejszego znaczenia, bowiem mogła by służyć do blokowania mocy sprawczej referendum.Byłby to sposób na to aby zablokować sytuację w której to pospolici złodzieje i opryszkowie mają tak wielki wpływ na skład TK jak obecnie.
Coś bowiem trzeba zrobić z tym że na skutek komunistycznej konstytucji, będącej parszywym kompromisem z byłymi tw, oraz wyboru partii posiadającej w ostatnich wyborach około 12% poparcia w społeczeństwie, Narodowi odbiera się jego prawa suwerena zapisane na pierwszym miejscu w Konstytucji.
O czym udają, że nie pamiętają, sędziowie trybunału konstytucyjnego
Warto by też było aby obok własnych praw wynikających z przepisów z pod końca 2 setki artykułów konstytucji, zwrócili uwagę na prawa suwerena zapisane w pierwszych punktach konstytucji, oraz wynikłe z tego własne obowiązki, oraz usytuowanie w konstytucji.
Warto by też było aby zastanowili się dlaczego akurat takich przedstawicieli państwa wymieniono w zakolorowanym paragrafie 192 dotyczącym sporów kompetencyjnych zawartych w punkcie 189.
Na dziś wydaje się że nawet złodziej i łapownik byle kolega z PO jest nieusuwalny np jako szef NIK. Sądy zależne od PO udowodniły to dobitnie sprawą p Sawickiej.
